“คนอยู่บนสวรรค์ เงินอยู่ในธนาคาร” ข้อคิดดีๆ ที่ไม่ควรเลื่อนผ่าน
นักธุรกิจชื่อดังคนหนึ่ง เล่าว่า…
ตลอดระยะเวลาที่ทำธุรกิจมาทั้งชีวิต เขามีเงินมากพอจนสามารถตระเวนซื้อบ้าน
มีบ้านเกิน 10 หลัง ตามหัวเมืองใหญ่ๆ แต่ในหนึ่งปีเขานอนไม่ครบทุกหลังเลย
ส่วนคนที่ได้นอนครบเกือบทุกหลัง คือ คนรับใช้ของเขา ได้อยู่ในคฤหาสน์หรูในต่างจังหวัด
ได้ใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ อย่างแท้จริง ได้สูดอากาศสดชื่น งานบ้านก็ไม่มีให้ทำมาก
เพราะ เจ้านายไม่ค่อยได้มาอยู่…
ขณะที่เศรษฐีที่เป็นเจ้านายกลับทำงานหนักงกๆ อยู่ในกรุงเทพ… แต่ละวันเจอรถติด ไม่ต่ำกว่า 3-4 ชั่วโมง
และอาศัยอยู่ในคอนโดที่ขนาดไม่ได้ครึ่งหนึ่งของบ้านพักตากอากาศที่เขาซื้อเลย
นี่คือ “ชีวิต” ที่เขาต้องเจออยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
ขณะที่ชีวิตของเขากำลังไปได้ดี เขาก็เริ่ม ป่ ว ย ด้ ว ย โ ร ค สำ ห รั บ ค น ร ว ย นั่นคือ “โ ร ค ม ะ เ ร็ ง”
เขามองเห็นสภาพของตัวเองนอนอยู่บนเตียง รู้สึกตัวว่าเวลาในชีวิตนั้นเหลือน้อยลงไปทุกที
ในช่วงแรกๆ ที่เขาไม่สบายก็มีคนทยอยมาเยี่ยม แต่นานวันเข้าก็ไม่มีใครมาเยี่ยมเลย
เขาตัดสินใจว่าจะขอจากโลกนี้ไปกับสภาพแบบนี้ แบบที่ไม่อยากให้ใครเห็น
วันหนึ่ง… ตื่นขึ้นมาก็เกิดอาการบรรลุธรรมขึ้นว่า แท้ที่จริงแล้ว…
ชีวิตนั้น ต้องการที่นอนเพียงพอแค่ รองรับแผ่นหลังได้เท่านั้น
“เงินก็อยู่ในธนาคาร ชื่อเสียงก็เปรียบเหมือนแค่สายลม” ที่พัดมาแล้วเดี๋ยวก็พัดผ่านไป
ชีวิตเราที่จริงนั้นไม่ต้องการอะไรมากเลย เราต้องการ “สิ่งพื้นฐานที่สุด” นั่นก็คือ
- ขอให้ผมกลับมาดำเหมือนเดิม
- ขอให้เคี้ยวข้าวได้อร่อย และ กลืนลงคอได้โดยไม่เ จ็ บ
- ขอแค่อยากเข้าห้องน้ำ ก็เดินเข้าได้โดยไม่ต้องมีคนคอยประคอง
- ขอให้นอนลงไปบนเตียงเต็มแผ่นหลัง โดยไม่ต้องร้องโอดโอย
เขาตัดสินใจสละทุกอย่าง พอปล่อยลง ปลงได้ ต่อมาก็หาย ซึ่งหนึ่งในล้านคน จะโชคดีอย่างนี้
ทุกวันนี้ เขาอยู่กับสิ่งที่มีความสุข เป็นชีวิตที่แสนจะเรียบง่าย ไม่ต้องการอะไรมากมาย
เขาไม่สะสมทรัพย์สมบัติอะไรอีกต่อไป สิ่งเดียวที่เขาสะสมในตอนนี้ คือ “สุขภาพ”
ดั่งที่เขาเล่ากันไว้ว่า… “คนอยู่บนสวรรค์ เงินอยู่ในธนาคาร”
รถหรูราคาแพง 1 คัน 70% ของความเร็วนั้นเหลือใช้
โทรศัพท์รุ่นล่าสุด 1 เครื่อง 70% ของฟังก์ชั่นในโทรศัพท์นั้นแทบจะไม่ได้ใช้งาน
คฤหาสน์หลังใหญ่ 1 หลัง 70% ของพื้นที่นั้นว่างเปล่า ไม่มีคนอยู่อาศัย
เสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้ในบ้าน 70% ไม่ได้ใช้ ไร้ประโยชน์
เงินที่หามาทั้งชีวิต 70% ก็ทิ้งไว้ให้ผู้อื่น คนหาไม่ได้อยู่ใช้ คนที่ได้เงินใช้กลับไม่ต้องลำบๅกหา
ดังนั้น… ให้สนุกกับการใช้ชีวิต 30% ที่เหลือที่เป็นของคุณ
สุขภาพแข็งแรง… แต่ก็ต้องบำรุง
ไม่กระหาย… แต่ก็ต้องดื่มน้ำ
ว้ๅวุ่นแค่ไหน… ก็ต้องปล่อยวาง
มีเหตุมีผล… แต่ก็ต้องยอมคน
มีอำนาจ… แต่ก็ต้องรู้จักถ่อมตน
ธุระยุ่งแค่ไหน… แต่ก็ต้องพักผ่อน
เรื่องกลุ้มอย่ๅเก็บไว้… เวลาที่ยังจับมือไหวให้เชิญเพื่อนมาสังสรรค์ เวลาที่ยังกอดไหวให้โอบกอดให้ชื่นใจ
ทำหน้าที่พ่อ แม่ ลูก สามี ภรรยา พี่ น้อง เพื่อนที่ดีต่อไป เวลาที่อยู่ด้วยกัน อย่ๅได้โกรธกันง่าย
ขอขอบคุณ : ดร.เจิมศักดิ์ ปิ่นทอง , เสถียร กิติรัตน์
ขอขอบคุณเจ้าของภาพ