อยากให้ลูกอ่าน “อย่าบอกรักแม่” ในวันที่สาย อ่านแล้วก็คิดถึงแม่

คนที่ยังมีโอกาส ก็ดูแลแม่ให้ดีที่สุดนะ อย่ ารู้ตัวเมื่อสาย อย่ ารอเคาะโลงเรียกแม่กินข้าวไม่มีประโยชน์

ทำเผื่อคนไม่มีแม่ให้กอดอีกแล้วด้วย เมื่อตอนที่คุณเกิด มีผู้หญิงคนหนึ่ง โอบกอดคุณด้วยความรัก

เธอถูกคุณเรียกว่า “แม่” เธอผู้นี้เฝ้าทะนุทะนอมคุณ ดั่งกับไข่ในหิน เฝ้าฟูมฟัก หวังแค่เพียงลูก

มีความสุขกินอิ่มนอนหลับสบาย..จนเมื่อฝาเท้าน้อยๆเริ่มแข็งแกร่งขึ้น พร้อมที่จะก้าว..

แม่ก็ยังประคับประคองอยู่ไม่ห่าง หวังให้เจ้าเรียน มีการศึกษาด้วยการยอมลำบากตรากตรำ

แม้ข้าวในหม้อจะไม่พอกิน แต่ก็ยอมอดเพื่อให้ลูกมีกิน มีใช้มีเ งิ นไปศึกษา..หลายครั้งด้วยความเป็นห่วง

แม่จะห้ามไม่ให้ไปโน้นนี่นั้น แต่เสียงตะหวาด ที่ตรอกกลับมาว่า…“อย่ามายุ่ง”

น้ำตาน้อยๆ ของแม่ เริ่มไหลริน? วันแล้ววันเล่า..แม่ดิ้นรนทำงานกัดฟั น สู้ ส่งเจ้าเรียนจนจบมีการศึกษา..

หลังที่เคยเหยีดตรงเริ่มงุ่มงอลง จนหัวใจน้อยๆ ของเจ้า เริ่มมี “รัก” โทรถามไถ่ทุกวันเช้าเย็น..เหนื่อยไหม? กินข้าวหรือยัง

แต่มีสักครั้งไหมที่ยกสายถามแม่..แม่เห นื่ อยไหมกินข้าวหรือยัง” แม้คุณจะกลับบ้านดึกดื่นขนาดไหน

แต่คุณที่ยอมอดตาหลับ ขับตานอน เพื่อรอให้คุณกลับมา ก็คือแม่อีกเช่นเคย

ท่านหวังเพียงแค่..ได้ส่งคุณเข้านอน เหมือนยังเ ย าว์เช่นนั้น..และอยู่เพื่อรอด้วยความเป็นห่วง

หวังให้คุณรอดปลอดภัย มีชีวิตมากลับมานอนในบ้านหลังเก่าเดิมๆ หลังนี้

แต่เมื่อคุณสะย า ยปีกขึ้นเองได้ สิ่งที่คุณพบสิ่งที่คุณเห็น ช่างสดใสงดงาม

มีอาหารดีๆ กิน มีเสื้อผ้าดีๆใส่ มีเพื่อนมากมายในขณะที่แม่อาจเหลือคุณเพียงแค่คนเดียว

และในวันที่คุณมีน้ำตา เสี ยใจตกอับ ตกงานแต่แม่ก็ยังเป็นแม่ พร้อมยินดีแบกคุณไว้เสมอ

ไม่ว่าคุณจะโตแค่ไหนก็ตาม เธอไม่เคยปฎิเสธ ที่จะอุ่มชูดูแลคุณเลย

มีแต่ “กลับมาบ้านเราเถอะลูก” เมื่อวันเวลาเปลี่ยนผ่านหูของแม่อาจไม่ได้ยิน

อย่ารำคาญแม่เลย เพราะเมื่อยามคุณเด็ก แม่ไม่เคยรำคาญ ที่จะตอบคำถาม

ของคุณซ้ำๆ เลยนะ อ ย่ ารังเกลียดอะไรท่านเลย หากวันนี้ท่านหลงๆ ลืมๆ

ถ่ายไม่เป็นที่ เพราะกว่าที่คุณจะมีวันนี้ ท่านทั้งเช็ดทั้งทำความสะอาดก้นคุณมาตั้งกี่หน

มันไม่ใช่เรื่องน่าเบื่อ หรือภาระเลย หากวันนี้คุณต้องพยุงท่านเดินบ้าง

เพราะกว่าที่คุณจะตั้งไข่ก้าวเดินได้ ท่านเต็มใจที่จะสอนให้คุณก้าว

แม้คุณจะล้มสักกี่ครั้งท่านก็พร้อมพยุง

แม้แต่..ตอนนี้ก็ตามหากคุณทุกข์หรือลำบาก

อ้อมแขนของแม่ อย่าเปิดอ้ารอรับเสมอ คุณเคยหันไปดูผู้หญิงคนนี้บ้างไหม..

วันนี้คุณทำอะไรให้เธอบ้าง..เธอเหนื่อยไหม..เธอหิวไหม..คุณโชคดีแค่ไหน

ที่วันนี้ยังมีแม่อยู่.. ซึ่งต่างจากหลายคน วันแม่เขาไม่มีสิทธิ์ได้เห็นหน้าแม่

ได้กราบตักอุ่นๆของแม่เลยด้วยซ้ำ.. อย่ารอให้ถึงวันนั้น หากวันนี้คุณออกมาทำงานไกลบ้าน

ที่เคยนอน..วันแม่ปีนี้กลับไปหาท่านให้ดีใจอีกสักครั้ง..อย่าคิดว่ายังมีท่าน อยู่ไปเมื่อไรก็ได้ส่งเ งินให้ใช้

หาให้กินเมื่อไรก็ได้.. เพราะหากวันนั้นไม่มาถึง แม่ของคุณรอไม่ไหว..การไปเคาะฝาโรง

ปลุกท่านมากินอาหารที่ชอบ หรือทำบุญมันไม่มีประโยชน์อันใดเลย ทำไมไม่ตอบแทนคุณ

ตอนที่ท่านมีสติรับรู้อยู่ในตอนนี้..กลับบ้านหาแม่เถอะนะ ไม่ต้องกอดท่านแล้ว

บอกรักในวันที่ท่านไม่หายใจ..เพราะท่านไม่สามารถลุกขึ้นมาบอกคุณว่า

พ่อกับแม่ก็รักลูกเช่นกันได้อีกไม่ต้องหาอาหารดีที่สุด แล้ววางไว้หน้ารูปท่าน

แล้วจุดธูปบอกเพราะท่านกินไม่ได้..ไม่ต้องเดินไปเคาะโลง

แล้วบอกว่า ลูกขอโทษเพราะท่านไม่สามารถลุกขึ้นมากอด

แล้วบอกว่าไม่เป็นไรลูก แม่ไม่เคยโกรธลูกเลย ไม่จำเป็นต้องอ่า นบทความ

ซึ้งๆที่ดีที่สุดที่อย ากบอกท่าน ในวันที่กำลังจะเอาเปลวไฟเผาร่างท่าน

เพราะท่านไม่ได้ยินแล้ว.. ไม่จำเป็นต้องเก็บเถ้ากระดูกท่านไว้ในบ้าน

เพียงเพื่อให้ท่านอยู่กับเรา เพราะยังไงก็ไม่อบอุ่นเท่าในวันที่ท่านยังมีชีวิตอยู่..

ทำไมไม่เลือกทำสิ่งดีๆ ในวันที่ท่านมีชีวิตอยู่ เพื่อรับรู้ด้วยความปรารถนาดี

ขอขอบคุณ prapaisee