สุดทน!! ตั้งแต่เล็กจนโต แม่โกหกและทำแบบนี้ถึง 8 ครั้งแล้ว

เรื่องเริ่มเมื่อผมยังเล็ก ผมเกิดในครอบครัวย า กจนมากขนาดที่ว่าต้องอดข้าวบ่อยๆ

เมื่อไหร่ก็ตามเมื่อถึงเวลากินข้าว แม่จะแบ่งข้าวให้ผมเพิ่มขึ้นอีก พร้อมทั้งพูดว่า…

“ลูกต้องกินข้าวเพิ่มขึ้นนะ ส่วนแม่ไม่ค่อยหิว” นี้เป็นครั้งแรกที่แม่โก ห ก

เมื่อผมเติบโตขึ้น คุณแม่เพียรพยา ย ามหาเวลาว่างไปตกปลาในแม่น้ำ แม่ต้มปลาที่

ต ก มาได้ทำเป็นซุปให้ผมกิน ในขณะที่ผมกิน แม่จะกินแ ค่หั วปลา ให้ผมได้กินแค่

ส่วนตัว และส่วนเนื้อปลาไปแล้ว ผมพยายามแบ่งเนื้อปลาให้แม่ แต่แม่ปฎิเ ส ธทันควัน

พร้อมกับกล่าวว่า…“ลูกกินเถอะ…แม่ชอบกิน หั วปลา” นี่เป็นครั้งที่สองที่แม่โกห กผม

เมื่อผมเรียนอยู่ชั้นมัธยม เราต้องใช้เงิ นเพิ่มมากขึ้น แม่ต้องหารา ยได้พิเ ศษด้วยการ

หาอาชีพเสริม บางครั้งผมตื่นขึ้นมาตอนตี 1 หรือตี 2… ผมยังเห็นแม่กำลังทำงาน

“แม่ครับ…นอนเถอะครับมันดึกมากแล้ว พรุ่งนี้แม่ต้องไปทำงานอีก” แม่ยิ้มกับผมพูดว่า..

“ลูกนอนต่อก่อนนะ…แม่ยังไม่เห นื่ อ ย แม่นอนไม่หลับ” นับเป็นครั้งที่สาม

ตอนเมื่อใกล้จบชั้นมัธยมผมต้องไปสอบเป็นวันสุดท้าย แม่อุต ส่ าห์หยุดงานไปเป็นเพื่อน

และเพื่อเป็นกำลังใจให้ผม มันเป็นวันที่แ ดดร้ อ นมาก ๆ… แม่ต้องรอผมอยู่หลายชั่วโมง

เมื่อผมทำข้อสอบเสร็จ… รีบออกมาหาแม่ เห็นแม่เห งื่ อท่วมตัว.. แต่ท่านกลับรินน้ำเย็น

ที่เตรียมมาให้ผมดื่ม ผมเห็นแม่รู้สึกเหนื่ อ ยและร้ อ นจึงขอให้แม่ดื่มน้ำก่อน แม่พูดขึ้นว่า..

“ลูกกินเถอะ แม่กินไปแล้ว” นั่นเป็นครั้งที่สี่ที่แม่โก ห กผม

ยิ่งนานวัน ค่ า ใช้จ่ า ยในบ้านยิ่งเพิ่มขึ้น คุณแม่ที่น่าส งส า รต้องทำงานหนักขึ้นเพื่อหา

ร า ยได้มาจุนเจือครอบครัว แต่ก็ยังไม่ค่อยเพียงพอไม่ว่าคุณแม่จะพยายามมากขึ้นเพียงไร

คุณลุงที่อยู่ข้างๆ บ้านท่านเป็นคนดี พยา ย า มมาช่วยเหลือครอบครัวเราเสมอ…. เช่น ช่วย

ซ่อมบ้านที่ผุพั ง..ฯลฯ เพื่อนบ้านเห็นครอบครัวลำบ า กมากก็แนะนำให้แม่แต่งงานใหม่ แต่

แม่ไม่เห็นด้วย แม่พูดกับผมว่า… “แม่มีลูกอยู่ทั้งคน…แม่ไม่ต้องการความรักอีก”

แม่โก ห กผมเป็นครั้งที่ห้าแล้ว

ในทื่สุดผมก็เรียนจบและมีงานทำ ผมอยากให้แม่ที่ทำงานห นั กมาตลอดได้พักผ่อนบ้าง ผม

จึงไปทำงานในตัวเมือง และส่งเ งิ นมาให้แม่ใช้ แต่แม่ไม่ยอมห ยุ ด กลับไปตล า ดทุกเช้า

ข า ยผักที่หามาได้เพื่อเลี้ยงชีพทั้งๆ แม่ไม่ค่อยยอมรับเ งิ นผม บางครั้งยังส่งเ งิ นกลับคืนให้

ผมอีก แม่พูดกับผมว่า “แม่มีเ งิ นพอใช้แล้ว…ลูกควรเก็บเงินไว้สร้างฐานะ”

แม่ไม่พูดความจริงกับผมเป็นครั้งที่หกแล้ว

เพื่ออนาคตที่ก้าวหน้า.. ผมตัดสินใจเรียนต่อปริญ ญ าโทด้วยทุนของมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียง

เมื่อผมเรี ย นจบก็ได้งานทำที่นั่นและมีเ งิ นเดือนค่อนข้างสู ง เมื่อทำงานไปได้สักพัก…ผม

อ ย ากให้แม่ผมมาอยู่กับผมที่ในตัวเมือง เพื่อว่าแม่จะได้ห ยุ ดทำงาน…พักผ่อนให้สบายใน

บั้นปลายของชีวิต แต่แม่ผมไม่อย า กรบกวนผม…บอกผมว่า.. “แม่ไม่คุ้นเคยกับชีวิตต่างที่”

ครั้งที่ 7 แล้วซินะที่แม่โก ห กผม

เมื่อแม่แก่ตัวลงไปเรื่อย ๆ ในที่สุดแม่ก็ป่ ว ยต้องเข้ารับการรั ก ษาที่โรงพยา บ าล ผมลางาน

แล้วรีบบินกลับมาหาแม่สุดที่รักทันที แม่ผมนอนพักฟื้นอยู่บนเตียงเมื่อผมไปถึง น้ำต า ผมไหล

อาบแก้มเมื่อเห็นแม่ซึ่งผ่ า ยผอม ดูโท ร มลง อย่ า ง มาก แม่รู้สึกดีใจมากที่เห็นผม….พยา ย าม

ยิ้มอย่ า งสดชื่น ด้วยความลำบ า ก

ผมรู้ดีว่าแม่ได้ฝื นยิ้มด้วยความเจ็ บปว ดจากโร คม ะเ ร็ ง ที่ล ามไปทั่วทั้งตัว ผมโอบกอดแม่

พร้อมกับร้ อ งไห้ด้วยความส งส า ร หัวใจผมในขณะนั้นเศ ร้ าหมองและเ จ็ บป ว ดอย่ า งที่สุด

แม่พยา ย า มป ล อ บผมด้วยเสียงที่แหบพร่า และ สั่นเครือ… “ลูกรักของแม่…เห็นหน้าลูกแม่ก็ดีใจแล้ว”

นี่เป็นครั้งที่ 8 และ เป็นครั้งสุดท้าย ที่แม่โก ห กผม

แม่ที่ผมรักและบูชามาตลอดชีวิตได้ปิดตาลง และ จากผมไปอย่ า ง ไม่มีวันกลับ หลังจากที่เธอกล่าวคำโก ห ก ครั้งสุดท้ายจบลง …

ขอขอบคุณที่มา : k a p o o k

ขอขอบคุณเจ้าของภาพ