(ข้อคิดชีวิตคู่) คนเราจะมีเวลาเหลือ อยู่ด้วยกันสักกี่วัน

จงทำให้เเต่ละวันเป็นวันสำคัญ เป็นวันที่ดีที่สุด เป็นวันที่มีความสุขที่สุด และคิดเสมอว่า

มันเป็นสุดท้ายที่คุณจะได้อยู่กับคนที่รักเราหรือคนที่รักคุณ….

เช้าวันหนึ่ง..

ภร ร ย าบอกกับสามีว่า.. “วันนี้ ฉันจะกลับบ้านไปเยี่ยมแม่จะไปค้ า งสักคืนหนึ่ง แม่

ไม่ค่อยสบาย คุณจะขับร ถ ไปส่งฉันหน่อยได้ไหม ฝนตกหนักแบบนี้ ไปรถโดยสาร

ไม่สะดวกเลย”

สามี.. ซึ่งหน้าตาบู ด บึ้ งมาตั้งแต่เช้าไม่ตอบภร ร ย าแต่กลับกระชากเสี ย งถามกลับไปว่า..

“เมื่อวาน เธอซื้ อเ สื้ อใหม่มาใช่ไหม..เธอรับปากฉันแล้วนะว่าจะไม่ใช่เงินฟุ่มเฟื อ ย

ค่ าใช้จ่ า ยเยอะแยะ ทำไม..ไม่ช่วยกันประหยัด!!”

ภร ร ย าพูดออกมาเ สี ย งเบาๆ อย่ าง คนรู้สึกผิ ด ว่า “ที่แท้..คุณโก ร ธเรื่องนี้นี่เอง”

ภรร  ย าก้มหน้าจัดเสื้ อ ผ้าเงียบๆ แล้วบอกส า มีว่า.. “วันนี้ มีรถโดยส า ร เข้าเมืองแค่

เที่ยวเดียวฉันคงต้องรีบไปแล้วหละ.. คุณไม่ต้องไปส่งก็ได้” แล้วเธอก็ออกบ้านไป

โดยส า มีไม่สนใจเลย เพราะยังโก ร ธอยู่มาก.. ประมาณครึ่งชั่วโมงผ่านไป.. ส า มีได้ยิน

เ สี ย งเอะอะ บนถนนจึงออกไปดู แล้วจึงได้ยินผู้คนตะโกนกันว่า…“ฝนที่ตกหนัก เซ า ะ

ตลิ่ง จนสะพานเข้าเมืองได้ข า ดลง มีรถเมล์คันหนึ่ง ตกลงไปในน้ำด้วย”

สามี..ได้ยินดังนั้น ต ก ใจมาก กระโดดออกจากบ้านไปทันที เมื่อไปถึงแม่น้ำ.. รถเมล์ที่ถูก

เก็ บ กู้จากน้ำ เหลือเพียงซ า ก เ ห ล็ ก สัมภ า ระกระเป๋าต่างๆ ของผู้โดยสารกระจัดกระจาย

มีการหามร่างของผู้เ สี ยชีวิต คนแล้วคนเล่า ขึ้นมาจากแม่น้ำ.. ชายหนุ่ม เฝ้ามองหาภรรยา

ก็ไม่พบ ก็เ สี ยใจเจียนสิ้ น สติ เฝ้าถามหน่วยกู้ภั ย ที่ทำงานอยู่ว่า… “เห็นภร ร ย า ผม

บ้างไหมๆๆๆ เธอใส่เ สื้ อสีแดง กางเกงสีดำ” ทุกคนส่ า ยหน้าบอกว่า…“ไม่เห็น”

เวลาผ่านไปจนเกือบเย็น กู้ ภั ย หยุดการทำงาน เพราะไม่มีผู้เ สี ยชีวิต ที่หาพบแล้ว จึงบอก

ชายหนุ่มว่า.. “หั ก ห้ า มใจเถอะนะ ภร ร ย าคุณ คงโดนน้ำพัดไปไกลแล้ว”

ชายหนุ่มเดินกลับบ้าน เหมือนคนไม่มีวิ ญ ญ า ณ ร้ อ งไห้ไป คร่ำคร ว ญไปตลอดทาง ในใจ

ของเขา เฝ้าแต่คร่ำค ร ว ญว่า “ทำไมๆๆๆ เราไม่ขับรถไปส่งเธอนะ เราไปด่ า เธอทำไม

ว่าใช้เ งิ นฟุ่มเฟื อ ย เ สื้ อตัวเดียว มันจะราคาเท่าไหร่กัน” แต่เมื่อกลับถึงบ้าน คาด

ไม่ถึงว่า..ภรรยากลับนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร มีอาหารอยู่บนโต๊ะในมือเธอ มีเสื้อกันหนาวเก่าตัวหนึ่ง

ซึ่งเธอกำลัง เ ย็ บซ่ อ มชายเสื้อที่รุ่ยอยู่.. “คุณไปไหนมาคะ”.. ภรรยายังพูดไม่ทันจบ

“คุณเป็นอะไร ร้ อ งไห้ทำไม วันนี้ ฉันมัวเอาเ สื้ อไปคืนที่ร้าน เ สี ยเวลาอ้อนวอนให้เขา

รับคืนไปมาก เลยไปขึ้นรถเมล์ไม่ทัน..อากาศจะหนาวแล้ว ฉันเลยรื้ อ เ สื้ อ เก่ามาซ่อม

ก็พอใส่ได้อีกหลายปีนะคะ ฉันนี่แ ย่ จริงๆ ของเก่าก็ยังมี ไป ซื้ อของใหม่มาทำไม”

เรื่องบางเรื่อง.. เราโก ร ธ จนลืมไปว่า มันไม่สำคัญเทียบเท่ากับ “ความสุข” ของเราเลยนะ

เรื่องบางเรื่อง ไม่สำคัญเท่ากับ “ความสุข” ของคนที่เรารัก เรามีเวลาในโลกนี้ จำกัด เวลาที่ใช้

ร่วมกัน ยิ่งจำกัด อะไรที่ไม่สำคัญมากพอ ก็อ ย่ านำมาเป็นอา ร ม ณ์มากมายนักเลย เเละจงคิด

เสมอว่า…. คนเราจะมีเวลาอยู่ด้วยกันซักกี่วัน

ขอบคุณข้อมูลที่มา : น า ย ข้ า ว ต้ ม

ขอขอบคุณเจ้าของภาพ