คนทุกคนบอกว่า…“รับความจ ริงได้” ต้องการให้คุณ “พูดความจ ริง” แต่พอคุณพูดแล้ว

“ใช่ว่าจะรับได้” บางครั้งอาจจะ “โก ร ธ” คุณอีกต่างหาก ที่เ สื อ ก รู้ความจริง หรือ ….

“รู้ทันเขา” บางทีที่เขาอย า กให้เราพูด เพียงแค่ต้องการจะรู้ว่าคุณรู้เท่ าไหน แต่ไม่ได้

หมายความว่า…รับความจริงได้!! เมื่อรู้ว่าคุณรู้เยอะมาก เยอะกว่าที่เข าคาดไว้ เขาย่อม

โก ร ธคุณ เพราะ “รู้ทัน!!”

มีเรื่องเล่าอยู่ว่า…

แม่ทั พคนหนึ่งเล่นหม า กล้อมเก่งมาก ไม่มีใครสาม า ร ถเอาชนะได้วันหนึ่ง.. แม่ทั พออก

ร บผ่ า นหมู่บ้านแห่งหนึ่ง เห็นบ้านเล็กๆ หลังหนึ่ง มีป้ า ยติดอยู่หน้าบ้านว่า… “เล่นหมา ก

ล้อมอันดับ 1 ของประเทศ”แม่ทัพไม่เ ชื่ อจึงเข้าไปหาเจ้าของบ้านและเล่นด้วย ปรากฎว่า..

เจ้าของบ้าน แ พ้ 3 กระด านรวด!! แม่ทั พหั วเ ร าะ พร้อมพูดจาถากถ า งว่า.. “555 แกเอา

ป้า ยลงได้แล้ว” แล้วแม่ทั พก็ไปออกร บด้วยความมั่ น ใจ

หลังจากแม่ทั พ ร บชนะกลับมา ผ่านมาที่บ้างหลังเดิม ก็ยังเห็นป้ ายแข ว นอยู่ที่หน้าบ้าน

แม่ทั พจึงเข้าไปหาเจ้าของบ้านแล้วถามว่า… “ทำไมยังก ล้ าเอาป้ า ยขึ้นอีก” แม่ทัพรู้สึกไม่

พอใจอย่ า งมาก จึงขอท้ าด ว ลอีกครั้ง.. ปรากฎว่ าครั้งนี้ แม่ทัพแ พ้ ทั้ง 3 กระดาน!!!

แม่ทั พประห ล าดใจมาก ถามเจ้าของบ้านว่า….”เพราะอะไรครั้งนี้เจ้าของบ้านถึงได้เก่งนัก”

เจ้าของบ้านตอบว่า…  “ครั้งก่อน ท่านมีภ า ร กิจออกร บ ข้าน้อยไม่อย า กทำให้ท่านเ สี ย

กำลังใจในการร บ หากครั้งก่อนท่านแ พ้ข้ า ท่านอาจข า ดความมั่นใจ จนทำให้แ พ้ศึก

และ บ้านเมืองโ ด น ยึ ด ท่านหม ดขวัญกำลังใจไม่ได้ แต่ครั้งนี้ ท่านช นะกลับมา ข้าน้อย

ก็ไม่ต้องออมมือแล้ว!!” 

คนเก่ งไม่ใช่คนที่ช น ะในทุกครั้งเสมอไป คนที่เก่งจริงคือคนที่รู้ว่า.. ชนะได้แต่รู้ว่าจำเป็นต้อง

ยอมอ่อนข้อตอนไหน มีใจกว้ า ง ข ว างพอที่จะหลี กทางให้…เก่งไม่จำเป็นต้องอ ว ด อวดเก่ง

ทุกครั้งใช่ว่าจะส่งผลดีเสมอไป ต่อหน้าคนใจแ ค บ คุณต้องใจกว้ า ง ถ้าทำใจกว้างไม่ได้ ก็ต้อง “แกล้งโง่“