คำสอนล้ำค่าของเตี่ย “วันที่ไม่คาดหวัง” ลื้อจะมีความสุขที่สุด!!
เตี่ยกับอาหมวย เดินจากตลาดมาถึงบ้าน ก็พอดีฝนเทลงมา
สองพ่อลูกหันมายิ้มด้วยกัน เหมือนกับจะบอกว่า…
“เรารอดแล้ว” รอดจากการเปียกฝน อาหมวยหิ้ว
ตะกร้าตรงเข้าครัว จัดการล้างผักให้เตี่ย
“ผักมีดินติดอยู่ ต้องล้างผ่านน้ำก่อน แล้วค่อยลงแช่น้ำผสมด่ๅงทับทิมนะ”
“ค่ะ เตี่ย เตี่ยบอกทุกครั้ง อั๊วจำได้”
“เอาน่า เตี่ยยังอยู่เตือนลื้อ ก็รับฟังเอาไว้ วันหนึ่งข้างหน้า เสียงของเตี่ยก็ไม่มีแล้ว”
อาหมวยหยุดมือ มองหน้าเตี่ย
“เตี่ย เตี่ยพูดแบบนี้อีกแล้ว อั๊วไม่ชอบฟัง”
เตี่ยอมยิ้ม มือยังคงล้างซี่โครงหมูผ่ๅนน้ำ
“ซี่โครงหมูนี่นะ ต้องล้างผ่ๅนน้ำ เอามือถูให้ทั่วๆ เอาสิ่งสกปรกออก แล้วก็ซับให้แห้งแบบนี้”
เตี่ยวางซี่โครงลงบนเขียง ที่มีผ้ๅสะอาดปูบนหน้าเขียง
จับชายผ้าทั้งซ้ายและขวา ขึ้นมาซับน้ำออกจากซี่โครงหมู
จากนั้นดึงผ้าออก แล้วจึงสับให้พอดีคำ
“ทำไมต้องซับด้วยผ้าคะ ประเดี๋ยวลงหม้อก็เปียกอยู่ดี”
อาหมวยถามด้วยความสงสัย
“ถ้าเปียก เวลาสับน้ำจะกระเด็นเปื้อนเสื้อผ้ๅยังไงหล่ะ”
เตี่ยหยิบซี่โครงหมูที่สับแล้ว ใส่ลงหม้อทีละชิ้น ปากก็พูดว่า….
“ปัญหๅแต่ละอย่ๅง มันมีวิธีแก้ไขที่ไม่เหมือนกัน
แต่ความรุนแรงของปัญหา จะเบาบางลงหากเรา
ใช้วิธีที่นุ่มนวล เหมือนการที่เราเอาผ้าซับน้ำ
ต่อให้ปังตอสับแรงแค่ไหน น้ำและเลือดจากซี่โครง
ก็ไม่กระเด็นมาโดนเรา จริงไหม?”
อาหมวยยิ้ม พยักหน้า ตอนนั้น ยิ้มเพราะไม่เข้าใจ ยิ้มไปอย่างนั้น
แต่เมื่อวันเวลาผ่านไป นึกถึงทีไร ก็ยิ้ม ยิ้มใหกับความคิดแยบยลของเตี่ย
เตี่ยค่อยๆ หยิบผักแต่ละชนิด จากกะละมังน้ำที่แช่ผักเอาไว้ นำขึ้นมา
ล้างอย่างเบๅมือ ทีละชนิดแล้ววางลงบนตะกร้า เพื่อสะเด็ดน้ำ
ต้องใช้คำว่า…บรรจง เพราะเตี่ยบรรจงจริงๆ การทำอาหารของเตี่ย
ดูแล้วเหมือนงานศิลปะ นุ่มนวล เนิบนาบ ตามนิสัยเตี่ย
“ใส่ซี่โครงหมูลงไป แล้วเติมน้ำสักครึ่งหม้อ ยกไปตั้งบนเตาให้เตี่ยที”
อาหมวยทำตามที่เตี่ยสั่ง
“ตั้งไฟแรงก่อน คอยดูไว้นะพอเดือดต้องเบาไฟ แล้วช้อนฟองออกทิ้ง
จากนั้นก็แง้มฝๅ ความ ร้ อ นจะได้ระอุอยู่ในหม้อ ปล่อยให้เคี่ยวไปเรื่อยๆ
ความหวานจากซี่โครงหมูจะค่อยๆออกมา”
“บางสิ่ง บางอย่าง ต้องรอเวลา อย่ารีบร้อน มันถึงจะหอมหวาน”
เตี่ยพูดเบาๆ เหมือนรำพึงกับตัวเอง มือยังคงหั่นผักไปเรื่อยๆ
เวลาผ่านไป ผักทั้งหมดนอนอวดตัวในถๅด หัวไชเท้าแยกอยู่ในตะกร้า
“เอาไชเท้านี่ หย่อนลงหม้อก่อน ไชเท้าเนื้อแน่น หนา สุกยาก ต้องใส่ก่อน”
“ค่ะ เตี่ย ” แต่อาหมวยก็เผลอเทพรวดลงทั้งตะกร้ๅ น้ำซุปร้อนๆ กระเด็น
โดนแขนหลายที่ รีบวางตะกร้าเอามือลูบแขนให้คลๅยร้อน
เตี่ยยืนมองแล้วยิ้ม พูดเบาๆ ว่า…
“เพิ่งสอนไปหยกๆ ว่าความรุน แ ร ง มักก่อปัญหๅ ความ เ ดื อ ด ร้อน เข็ดไหม อาหมวย”
อาหมวยพยักหน้าที่งอหงิก เตี่ยยกกระทะมาตั้งบนเตๅ ไ ฟ อีกเตา
ตักน้ำมันหมูใส่ ตามด้วยกระเทียมสับ
“นี่เป็นก้านผักคะน้าและกวางตุ้ง ต้องแยกจากใบ เพราะก้านแข็งกว่าใบ ผัดแล้ว
ต้องแยกไว้ ก้านใส่ก่อนใบใส่ทีหลัง ส่วนกะหล่ำปลีเตี่ยฝานให้ติดใจผัก จะได้
ไม่แยกออกจากกัน เดี๋ยวต้องเอามานาบกับกระทะ ใส่น้ำมันนิดหน่อย สีจะสวย
น่ากิน และไม่เหม็นเขียว ส่วนคึ่นช่ายนั่นผัดเอาไว้ใส่หลังสุด เพราะสุกง่ายที่สุด”
เตี่ยใช้มือทำงานไป พร้อมกับใช้คำพูดสอนลูกไป
“ทำไมต้องแยกคะ เดี๋ยวก็ลงหม้อเดียวกัน”
อาหมวยถามด้วยความสงสัย?
“ใช่ ใส่พร้อมกันได้ เป็นวิถีของคนชุ่ยๆ ที่แปลว่า มักง่ายยังไงหล่ะ ลื้ออยากเป็นคนมักง่ายหรือไม่”
อๅหมวยส่ายหน้า คำว่า..ชุ่ย คำว่า…มักง่าย อาหมวยว่า...เป็นคำด่ๅที่รุนแ ร ง มันหมายถึง
คนที่ไม่ได้รับการอบรมสั่งสอน หรือ คนที่ไม่รับฟังคำสั่งสอ
ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง
“เตี่ย กินได้หรือยังคะ อั๊วอยากกินแล้ว”
“กินได้ แต่ยังไม่อร่อย ยังไม่ถึงเวลาของมัน อดทนไหม ถ้าอดทนก็จะได้กินของอร่อย”
อาหมวยพยักหน้า ใครๆ ก็อยากกินของอร่อยทั้งนั้น บ่ายคล้อยแล้ว ตอนนี้จับฉ่ายของเตี่ย ปรุงเสร็จแล้ว
เตี่ยนั่งลง ตรงข้ามอาหมวย เอ่ยถามว่า….
“อร่อยไหม อาหมวย”
อาหมวยเงยหน้าจากชๅมข้าว ใช้ตะเกียบคีบกะหล่ำปลีใส่ในชามข้าวของเตี่ย แล้วตอบ
“ที่สุดค่ะเตี่ย ผักทุกอย่างนุ่มกำลังดีค่ะ”
“นุ่มเท่าๆ กันด้วย ใช่ไหม”
“ค่ะ” เตี่ยวางตะเกียบลงบนปๅกชามข้าว
ก่อนจะเอ่ยว่า….
“การทำอาหาร ก็เหมือนการใช้ชีวิต แต่ละช่วงวัย ก็ทำหน้าที่ตามวัย ไม่ก้ๅวข้าม ไม่ต้องรีบโต ค่อยเป็นค่อยไป ค่อยๆ เรียนรู้ จากการดู การฟังตามจังหวะของชีวิต ไม่ก้าวกระโดด เติบโตตามวัยนั้น รับผิดชอบในหน้าที่ตนให้ดีที่สุด รู้จักคิด รู้จักลำดับความสำคัญ อะไรควรทำก่อน อะไรควรทำทีหลัง เป็นการสร้างวินัยในการดำเนินชีวิต
อะไรก็ตาม ที่ถูกที่ ถูกเวลา สิ่งนั้นจะสมบูรณ์ งดงามเสมอ”
“ค่ะ เตี่ย”
เตี่ยทิ้งท้ายอีกว่า….
“สิ่งสำคัญที่พ่อแม่ควรฝึกให้ลูก คือ ระเบียบ วินัย ความอดทน ต้องฝึก ต้องปลูกฝังกันให้เป็นนิสัย เพราะเป็นยาขนานเอก ที่จะปกป้องลูก ไม่ให้เป็นคน มักง่าย โ ก ร ธง่าย”
ขอขอบคุณ : เพจ รอยทางของเตี่ย
ขอขอบคุณเจ้าของภาพ
